کاخ مظفری دارآباد در تاریخ ۱۲ شهریور ماه ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۷۹۲ بعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.در سال 1389قرار شد کاخ مظفری دارآبادبعنوان موزه پزشکی بیمارستان مورد بهره برداری قرار گیرد.
کاخ مظفری دارآباد در محوطه ای رو به بازترین دره ها که زمانی در آن، دار قالی برپا می شد و به همین علت، بعدها دارآباد نام گرفت، برای اقامت‌گاه موقتی مظفرالدین شاه قاجار بنا شد.
مظفرالدین شاه در زمان ولایت عهدی خویش در تبریز دچار بیماری سل شده و باتوجه به اینکه در آن زمان دارویی برای سل وجود نداشت، پزشک دربار توصیه کرد که او بایستی به یک منطقه خوش آب و هوا هجرت کند، بنابراین قریه دارآباد برای سکونت وی انتخاب شد. طبق کتیبه ای از سنگ مرمر در داخل بنا وجود دارد، علی اصغر خان امیر سلطان در 1273 شمسی باغی را به مساحت 60 هزار متر مربع در دارآباد خریداری کرد و به فرمان محمد خان حکیم الملک، وزیر دربار، کاخ زیبایی در آن احداث شد که آن را کاخ شاه آباد نامیدند.
پس از فوت مظفرالدین شاه، این مرکز کم کم به آسایشگاهی برای بیماران مسلول (کسی که مرض سل دارد) تبدیل گردید و بعدها پس از تغییر حکومت، این زمین و ساختمان کاخ بدون استفاده مانده بود. در زمان پهلوی اول، برخلاف بسیاری از بناهای قاجاری که مورد بی مهری و تهدید بود، این بنا به دلیل مستقر شدن در مکانی خوش آب و هوا برای تأسیس بیمارستان مسلولان مورد توجه قرار گرفت و مرحوم دکتر مسیح دانشوری در سال 1310 شمسی یک مدرسه پرستاری در آن احداث کرد. متعاقب این اقدام در دهه بیست ساختمان های متعددی به وسیله وزارت بهداری وقت، برخی موسسات دیگر و افراد خیر در محوطه بنا شد. از جمله ساختمانی قدیمی که به ساختمان فخرالدوله معروف است و به وسیله فخرالدوله دختر مظفرالدین شاه احداث شده است. ایشان بانویی خیر بود که آسایشگاه کهریزک نیز به وسیله او احداث شد.
در دوران قاجار کوچه‌های خاکی تهران و آب آلوده فاکتورهای بسیار مهمی برای بروز بیماریهای عفونی بودند. آب تهران تا قبل از لوله‌کشی در سال ۱۳۳۴ بسیار آلوده و یکی از عوامل مهم ایجاد بیماری سل بود. بسیاری از مردم تهران از جمله ملک‌الشعرای بهار نیز به دلیل همین آب آلوده از دنیا رفتند. این بیماری دامن‌گیر شاه قاجار یعنی مظفرالدین شاه نیز شد.
زمانی که مظفرالدین شاه در شهر تبریز مبتلا به بیماری سل شد، طبیبان توصیه کردند از آن جایی که این بیماری دارای درمان دارویی خاصی نیست بهتر است که این پادشاه در جایی خوش آب‌وهوا زندگی کند. بنابراین به فرمان وزیر دربار محمدخان حکیم‌الملک و در سال ۱۲۷۳ باغی در قریه دارآباد و در محله شمیران با مساحت ۶۰ هزار مترمربع خریداری شد و در آن کاخ مظفری یا کاخ دارآباد بنا شد که به آن کاخ شاه آباد نیز می‌گفتند.
بعد از مرگ مظفرالدین شاه، این بنای تاریخی تبدیل به آسایشگاهی برای معلولین شد. همچنین بعد از پایان حکومت قاجار کاخ مظفری بلااستفاده و متروکه ماند. به دستور رضاشاه کاخ مظفری و باغ اطراف آن در سال ۱۳۱۰ تبدیل به بیمارستان مسیح دانشوری شد.
دکتر مسیح دانشوری اولین پزشک متخصص ریه ایران بود که اقدام به افتتاح مدرسه پرستاری در محوطه این کاخ کرد. بیمارستان جهت درمان بیماران مبتلا به سل تغییر کاربری داد در سال ۱۳۸۹ با احداث ساختمان جدیدی این بنای تاریخی تبدیل به کاخ موزه پزشکی بیمارستان شد.
ساختمان‌های دیگری نیز در محوطه این کاخ در دهه بیست شمسی ساخته شد که می توان به ساختمان فخرالدوله اشاره کرد. ساختمان فخرالدوله به وسیله دختر مظفرالدین شاه به نام فخرالدوله احداث شد، همچنین آسایشگاه کهریزک نیز توسط این خیر ساخته شد. کاخ دارآباد یا کاخ مظفری در دوازدهم شهریور سال ۱۳۸۰ و با شماره ثبت ۳۷۹۲ عنوان اثر ملی ایران به ثبت رسید.
.jpg)
یکی از نکات جالب درباره روش انتخاب بهترین و خوش آب‌وهواترین مکان برای ساخت کاخ مظفری استفاده از گوشت بود. اطرافیان شاه چندین تکه گوشت را در اطراف تهران و مناطقی که از شلوغی کمتری برخوردار است قرار دادند و دیر فاسد شدن گوشت را معیاری برای انتخاب محل ساخت کاخ در نظر گرفتند. تکه گوشتی که در محله دارآباد قرار گرفته بود در مقایسه با دیگر گوشت‌ها سالم‌تر مانده بود، چرا که آب‌وهوای این محله سرد و پاک بود. بنابراین این محله به عنوان مکانی برای ساخت کاخ شاه انتخاب شد و شاه بیمار نیز به این کاخ نقل مکان کرد. ناگفته نماند که بعد از مدتی مظفرالدین شاه سلامتی خود را به دست آورد.
کاخ مظفری یا کاخ دارآباد در دو طبقه ساخته شده و دارای سبک معماری فرانسوی است. جالب است که بدانید این بنا تنها کاخ قاجاری با سقفی بیضی شکل است، همچنین آینه‌کاری‌ها و گچبری‌های کاخ که مشرف به آبنمای مستقر در مرکز حیاط است از جذاب‌ترین معماری‌های ایرانی است. هنگام ورود به ساختمان آبنمای آبی رنگی به شکل کلاه‌خود جنگی نظر شما را به خود جلب خواهد کرد که به زیبایی باغ دارآباد افزوده است.
هر طبقه از کاخ دیوارهایی با سرستون‌های پلکانی و گچبری‌های گلویی دارد. همچنین تزیینات چوبی که به صورت لمه کوبی در طبقه دوم و پنجره‌های طبقه پایین وجود دارند شما را شگفت‌زده می‌کنند.
