درمان آنتی بادی مونوکلونال
Omalizumab : در سال 2003 توسط FDA برای بالغین و بزرگسالان (≥12 سال) مبتلا به آسم مداوم متوسط تا شدید که تست پوستی مثبت یا پاسخ دائمی in Vitro به یک آئروآلرژن دارند و آنهایی که علائمشان توسط کورتیکواستروئیدهای استنشاقی به طور نامناسب کنترل می شود، تایید شده است.
Omalizumab هر 2 تا 4 هفته به صورت تزریق زیر پوستی بر اساس سطح اولیه IgE و وزن بدن بیمار تجویز می شود. بیماران معمولا برای یک دوره آزمایشی به مدت حداقل 12 هفته تحت درمان قرار می گیرند
Mepolizumab : یک آنتی بادیمونوکلونال IgG1 kappa انسانی است که اختصاصی برای اینترلوکین 5 (IL-5) می باشد. Mepolizumab به IL-5 متصل شده و مانع از اتصال آن به رسپتورهای سطحی ائوزینوفیل ها می شود. مهار اتصال IL-5 به ائوزینوفیل ها سبب کاهش ائوزینوفیل های خون، بافت و خلط می شود.
متوسط کاهش مصرف گلوکوکورتیکوئیدها در بیمارانی که Mepolizumab مصرف می کنند 50% است، این در حالی است که میزان حملات آسم نیز در این گروه کاهش یافته است. در مقایسه با پلاسبو بهبود قابل توجه میزان FEV1 در این بیماران نیز دیده شده است.
Reslizumab : یک آنتی بادی مونوکلونال IgG kappa است که IL-5 را مهار می کند. در سال 2016 توسط FDA تایید شده است. در درمان نگه دارنده بیماران مبتلا به آسم شدید 18 سال و بالاتر با فنوتیپ ائوزینوفیلیک مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو به صورت انفوزیون داخل وریدی هر 4 هفته یکبار تجویز می شود. در بیمارانی که از این دارو استفاده کرده اند حملات آسم به میزان 59% کاهش یافته است.
Albuterol : دوز کودکان mg/kg 0.15 (حداقل دوز mg 2.5) هر 20 دقیقه برای 3 دوز، سپس در صورت نیاز mg/kg 0.3 –0.15 تا mg 10 هر 1 تا 4 ساعت می باشد.
عوارض جانبی ممکن است شامل لرزش و یا تمایل خفیفی برای تاکی کاردی باشد. بسیاری از بیماران که با آسم حاد و تاکی کاردی مراجعه می کنند، ضربان قلب با درمان بتاآگونیست های استنشاقی کاهش می یابد. بتاآگونیست های استنشاقی پتاسیم را به میزان متوسط mEq/L 0.4 کاهش می دهند.
Ipratropium : دوز mg 0.5 این دارو در مطالعات مختلف فواید متغیری داشته است. بیشترین اثر مفید خود را در کودکان و بالغین سیگاری مبتلا به COPD نشان داده است. این دوز تنها در حملات حاد و شدید بیماری استفاده می شود. این دارو باید به همراه Albuterol هر 20 دقیقه یکبار برای سه دوز تجویز شود.
استروئیدهای وریدی/خوراکی
استفاده از استروئیدهای سیستمیک در فاز حاد بیماری و در بیمارانی که به بتا آگونیست ها پاسخ خوبی نمی دهند، توصیه شده است. کورتیکواستروئیدها سرعت تسویه راه های هوایی را افزایش داده و از بروز پاسخ فاز تاخیری جلوگیری می کند.
بر اساس برنامه Child Asthma Management Program (CAMP) استفاده طولانی مدت از استروئیدهای استنشاقی (Budesonide) هیچ تاثیر منفی روی رشد کودکان ندارد.
عوارض استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها ممک ن است شامل استئوپورز، سرکوب سیستم ایمنی، کاتاراکت، میوپاتی، افزایش وزن، کریز آدیسون، نازکی پوست، کبودی آسان، نکروز آوسکولار، دیابت و ناتوانی روانشناسی باشد.
