درمان های تسکین دهنده سریع در آسم
برونکودیلاتورها: برونکودیلاتورهای کوتاه اثر (بتا 2 آگونیست)، آلبوترول (ونتولین، پرو ونتیل، ProAir و ....) شایع ترین برونکودیلاتورهای کوتاه اثر مورد استفاده هستند.
نبولایزرها ممکن است در کودکانی که توانایی استفاده از دستگاه های دستی را ندارند، نسبت به اسپری ها انتخاب مناسب تری باشند.
Spacer و ماسک صورتی کمک می کنند که از رسیدن میزان مناسب دارویی که به ریه ها منتقل می شود اطمینان حاصل کنیم. استفاده از inhaler ها در زمانی که کودک بیدار است و گریه نمی کند ارجح می باشد.
عوارض برونکودیلاتورها احساس لرزش، افزایش ضربان قلب یا افزایش فعالیت کودک پس از مصرف دارو هستند. این عوارض در طول زمان کاهش می یابند.
گلوکوکورتیکوئید استنشاقی: این داروها با کاهش تورم و حساسیت لوله های برونشی باعث کاهش عکس العمل به محرک های آسم می شوند. درمان منظم با گلوکوکورتیکوئیدهای استنشاقی می تواند تناوب حملات و نیاز به برونکودیلاتورهای استنشاقی را کاهش داده، احتمال حمله شدید آسم را کم کند و کیفیت زندگی را در این بیماران افزایش دهد.
گلوکوکورتیکوئید های استنشاقی می توانند سبب کاهش جزئی در طول قد کودکان شوند. این کاهش قد در دوران بزرگسالی نیز دیده خواهد شد ولی کاهش قد نه پیشرونده است و نه افزایش یابنده.
شایع ترین عارضه جانبی گلوکوکورتیکوئید های استنشاقی کاندیدای دهانی است که می توان با مصرف دارو از طریق spacer با یا بدون ماسک صورت از این عارضه پیشگیری کرد. شستن دهان کودک و مسواک زدن دندان ها و زبان بلافاصله پس از مصرف دارو باید انجام شوند.
هدف درمانی کنترل بیماری و به حداقل رساندن احتمال حمله های آسمی شدید با استفاده از کمترین دوز دارو می باشد.
تعدیل کننده های لکوترینی: در کودکان مبتلا به آسم خفیف مداوم گاهی از تعدیل کننده های لکوترینی به جای گلوکوکورتیکوئید ها با دوز کم استفاده می شود. مونته لوکاست (singular) به صورت استنشاقی روزی 1 بار استفاده می شود، این دارو همچنین به صورت قرص جویدنی و گرانول نیز در بازار موجود است.
تعدیل کننده های لکوترینی می توانند به همراه گلوکوکورتیکوئید های استنشاقی در کودکان در درمان آسم شدید یا آسمی که علائم آن کنترل نمی باشد نیز استفاده شوند.
عوارض جانبی مونته لوکاست تغییرات خلقی و رفتارهای پرخاشگرانه است.
برونکودیلاتورهای طولانی اثر (LABA): طول اثر حداقل 12 ساعته دارند. LABA باید تنها در همراهی با گلوکوکورتیکوئید های استنشاقی تجویز شود.
Omalizumab: یک راه درمانی جدید در کودکان بالای 6 سال است که آسم آنها حتی با مصرف گلوکوکورتیکوئید های استنشاقی کنترل نمی شود.
درمان حمله آسم: علائم آسم می تواند با تغییر در کیفیت هوا، سرماخوردگی و سایر عفونت های تنفسی، و تماس جدید یا مداوم با محرک ها تشدید شوند. این محرک ها می توانند باعث بروز علائم خفیف، متوسط و شدید آسم شوند.
بعضی از کودکان علائم خفیف و دوره ای آسم را بدون نیاز به درمان اورژانس از خود بروز می دهند، این در حالی است که گروه دیگر می توانند دچار حملات شدید و ناگهانی آسم شوند که نیازمند تماس با مرکز فوریت های پزشکی باشند.
علائم آسم در سه ناحیه تقسیم بندی می شوند:
سبز: عملکرد ریوی خوب است. وقتی علائم آسم وجود ندارد یا خوب کنترل شده است، بیمار باید درمان ها و فعالیت های منظم خود را پیگیری کند.
زرد: تنگی مختصر راه های هوایی داخل ریه ها وجود دارد که حرکت هوا به داخل و خارج ریه را مشکل می کند. این مسئله زمانی که تناوب علائم آسم یا شدت آن ها افزایش می یابد رخ می دهد. تغییر کوتاه مدت در نوع داروها یا به طور کلی افزایش میزان داروها مورد نیاز است.
قرمز: بیانگر تنگی شدید راه های هوایی داخل ریوی است که نیازمند مداخله درمانی فوری می باشد. این رویداد با افزایش قابل توجه علائم آسم همراه است. داروهای استنشاقی سریع الاثر با توجه به دستورالعمل ذکر شده باید در اولین فرصت برای بیمار شروع شوند.
در حمله آسم به بیشتر کودکان به مدت 3 تا 10 روز گلوکوکورتیکوئید خوراکی برای درمان تجویز می شود. این درمان به کاهش تورم و ترشح موکوس در ریه ها و کاهش خطر حمله دوم آسم کمک خواهد کرد.
دستبند، گردن بند و یا ابزار های مشابه جهت استفاده در موارد خاص که کودک توانایی توضیح شرایط خود را ندارد به منظور اطلاع رسانی به کادر درمانی مورد استفاده قرار می گیرند.
روی این ابزار شرایط پزشکی ماژور بیمار، آلرژی ها، مشخصات و آدرس و تلفن فرد ثبت شده است.
