درمان موثر کهیر مزمن در کودکان

Simplifying effective treatment of chronic hives in children

شیوع کهیر در بین افراد حدود 20% می باشد. بعضی از انواع کهیر در اثر آلرژن ها یا علل فیزیکی به وجود می آیند ولی در بسیاری از افراد، علت آن ناشناخته می ماند که به آن کهیر ایدیوپاتیک گفته می شود. کهیرهایی که بیشتر از شش هفته طول می کشند، مزمن در نظر گرفته می شوند. کهیرها به علت وجود خارش منجر به ناراحتی قابل توجهی می گردند و گاهی وجودشان سبب احساس شرمساری در فرد می گردد. بیشتر بیماران به سهولت به آنتی هیستامین ها پاسخ می دهند ولی برخی نیاز به درمان های بیشتر پیدا می کنند.

در یک مطالعه که اخیرا در Journal of Allergy and Clinical Immunology:In Practiceبه چاپ رسیده است دکتر لیزا نورمن و مایلز واین برگر نتایج حاصل از درمان کهیر مزمن ایدیوپاتیک را در 46 کودک که به کلینیک آلرژی در بیمارستان اطفال دانشگاه Iowa  مراجعه نموده بودند، مورد بررسی قرار دادند. آنها همچنین احتمال تاثیر آنتی بادی های اتوایمیون بر نتایج نهایی درمان این بیماران را بررسی کردند.

زمان متوسط وجود کهیر در بیماران مورد مطالعه قبل از مراجعه به کلینیک، بیشتر از هفت ماه بود. در ابتدا تمامی افراد با آنتی هیستامین هیدروکسی زین یا فرآورده فعال هیدروکسی زین خوراکی درمان می شدند. سپس به بیمارانی که با هیچ یک از این داروها بهبودی کامل نشان ندادند سیکلوسپورین با کنترل دوزها جهت اطمینان از بی خطری آن تجویز گردید.

بسیاری از کودکانی که در کلینیک تحت درمان قرار گرفته بودند، به یکی از دو داروی آنتی هیستامین پاسخ دادند. اگرچه 35% از آنها، کهیرهای مقاومی داشتند که حتی به دوزهای بالای آنتی هیستامین ها نیز پاسخ نمی دادند. پزشکان دریافتند که افراد با کهیرهای مقاوم به آنتی هیستامین ها عموما کودکان با متوسط سن بزرگ تر از 12 سال بودند. هر13 کودک با کهیر مزمن و سن کمتر از 9 سال به آنتی هیستامین پاسخ داده و کهیرشان کنترل گردید. وجود آنتی بادی های اتوایمیون ارتباطی با عدم بهبودی و پاسخ دهی به آنتی هیستامین نداشت. کهیر در تمام کودکان بطور کامل توسط آنتی هیستامین ها و یا ظرف چند روز تا چند هفته بعد از افزودن سیکلوسپورین برطرف گردید. مدت متوسط استفاده مداوم از سیکلوسپورین 5 ماه بود. بیشتر کودکان با قطع سیکلوسپورین، همچنان بی علامت باقی ماندند. تنها 5 نفر از 16 کودک درمان شده با سیکلوسپورین، بعد از شش ماه دچار عود شدند. هیچ عارضه جانبی با آنتی هیستامین ها یا سیکلوسپورین مشاهده نگردید.

با شروع درمان کهیرهای مزمن در کودکان، با موثرترین آنتی هیستامین ها و افزایش دوز بمنظور دستیابی به اثرات مطلوب درمانی آنها، می توان کودکانی را که طی مدت مشخص به آنتی هیستامین ها پاسخ نداده اند را شناسایی نمود. مولفین نتیجه گیری نمودند که در مراحل اولیه درگیری تعیین اینکه آیا بیماران از هیدروکسی زین یا ستریزین بهره می برند و در صورت لزوم، افزودن سیکلوسپورین به رژیم درمانی می تواند سبب بهبود فوری، کامل و بی خطر کهیر مزمن در کودکان گردد.

Journal of Allergy and Clinical Immunology Published Online June 7, 2014